De voorjaarsbijeenkomst in Andijk en Enkhuizen was een succes. Zoals gebruikelijk geeft één van de deelnemers aan de voorjaarsbijeenkomst een persoonlijk verslag van het weekend. Voor deze gelegenheid zijn dat er twee, de volledige bemanning van de Trintella Ia, WAd 2.0, Wouter Ernst en Ad Kamsma. Hier volgt hun verhaal!

Enkhuizen

Op dit moment – het Pinksterweekend – ligt de WAd2.0 in de haven van West-Terschelling. De verkeerscentrale Brandaris gaf zojuist een windje 8, met uitschieters naar 9 Beaufort aan. Dus een uitgelezen moment voor beide eigenaren, Wouter en Ad, om een verslag te schrijven van het laatste voorjaarsweekend van de Trintella Vriendenkring.

Het was dit jaar de 51e voorjaarsbijeenkomst van onze vereniging. En dit keer waren we te gast in Andijk en Enkhuizen. Georganiseerd dit jaar door Yvo en Ines Bakkum, die hun Trintella Ia, de Windveer, in Andijk hebben liggen, dus bekend terrein voor hun. Voor ons een haven die we nog niet eerder hadden aangedaan, en een haven die vanuit Friesland – onze boot ligt in Sneek – goed te bereiken is. Zeker in vergelijking met onze vorige boot, een stalen kajuitzeilboot Sneekermeer. De overkant van het IJsselmeer is met de WAd 2.0 geen dagtocht meer, maar een kwestie van een paar uurtjes.

De heenreis vanaf Stavoren naar Andijk is zuid-zuid-west, en de wind was die dag ook zuid-zuid-west! Dus na een mooi kruisrak arriveerden wij net na vijven in de haven van Andijk. Yvo en Ines stonden al paraat en direct nadat we vastlagen, wachtte ons al de eerste activiteit; een interessante presentatie van het belangrijke werk van de KNRM, opgeluisterd met een lokaal kruidenbittertje, de Andijker Juttersbitter. Een kruidenbitter die tot onze verrassing bijna net zo aangenaam smaakte als onze favoriet – van het Wad natuurlijk –, de Schylger Juttersbitter!

Op de KNRM-boot

We waren zo mooi in de stemming gekomen voor het volgende programmaonderdeel, de barbecue. In een grote scheepshal was een gedeelte omgebouwd tot feestlocatie. Onder het genot van een drankje en lekker eten, de eerste gelegenheid om weer eens bij te praten met de andere TVK-leden. Eén en ander muzikaal omlijst door een aantal zingende scheepstimmermannen, die in de hal ook hun vakmanschap hadden tentoongesteld. Met een goed gevulde buik en enigszins aangeschoten, was het daarna tijd voor de eerste overnachting.

                                                                                              De zingende Timmermannen

De volgende dag, na het ontbijt met vers afgebakken broodjes, was het om 10:00 uur tijd voor het palaver voor de wedstrijd. Alle deelnemers stonden onder de hijskraan ademloos te luisteren naar de instructies van Bert. Nadat iedereen was uitgevaren en zijn best deed om op het ‘moment suprême’ over de startlijn te gaan, klonk om 12:00 uur het startschot. Vanwege de windrichting geen kruisrak dit keer, dus de uitdaging was om zo goed mogelijk te trimmen om zo de maximale snelheid uit de boot te halen. We zijn toch meerdere keren op rompsnelheid geraakt en afgeremd door ons eigen zog. Maar iedereen ging snel dit keer, dus het zou nog spannend worden. Was het onverstandig om, terug bij het startschip, niet te gijpen? We zouden het pas later weten…

                                                                                                         De Wedstrijd

Nadat we gefinisht waren hadden we nog een mooie zeiltocht van Andijk naar Enkhuizen voor de boeg - letterlijk. Vanaf de finish meteen al ‘vliegerend’, met de wind recht van achteren, en daarna op halve wind, op volle (romp)snelheid naar de Binnenhaven van Enkhuizen. Heerlijk! Ook in Enkhuizen werden we weer gastvrij verwelkomt en kregen de Trintella’s Ia, naast elkaar, een mooie ligplaats. Het concert in de Westerkerk hebben we jammer genoeg laten schieten; de spareribs bij Dikke Mik waren ook lekker.

Schepen in de haven

Op zaterdag konden onze boten blijven liggen. De dag begon relaxed met de bekende ‘Concours de Creativité’. (En tegelijkertijd, onder het genot van een kopje koffie in hotel Die Port van Cleve, de ‘Concours de Historique’. Met oude documentatie en beeldmateriaal over Trintella en de beste herinneringen van de deelnemers is het een leuke ochtend geworden. Gaan we vanuit althans, want daar waren we niet bij…)

‘Concours de Historique’

De Concours de Creativité draait om innovatieve vondsten, die het leven aan boord van onze boten een stukje comfortabeler maken. De deelnemers werden ingedeeld in drie groepen: de “classics”, de “mid-kuipers” en de “overige”. Wij deden uiteraard mee in de classics-categorie, met de andere Trintels en Trintella’s Ia en IIa. En aangezien ze klassiek zijn is er sinds de eerste tewaterlating wel het nodige uitgevonden om het leven aan boot wat praktischer te maken. Wij waren benieuwd, zeker omdat wij zelf voor onze boot nog wat dingen konden bedenken die het allemaal net iets aangenamer maken. Vooral Ernst, geïnspireerd door ideeën van Anja, bleek flink wat verbeterd te hebben op hun boot, de Black River: niet alleen de koffiehouder en de bankjes werden gewaardeerd, maar ook de koelkast. Terecht dat ze later in onze categorie de eerste prijs in de wacht hebben gesleept. Maar het wedstrijdelement daargelaten, was het super-interessant om bij vergelijkbare boten naar binnen te mogen gluren, en met de eigenaren te spreken over hun innovaties. Het enthousiasme was groot, getuige de foto waarin we op de kop, de kajuit in kijken – volgens mij heel diep, want het ging over de kiel.

Op de kop in de kajuit

In de middag was er de keuze tussen een stadwandeling door Enkhuizen of een bezoek aan achtereenvolgens botensloperij ’t Harpje en Scheepstimmerwerk Ventis. Onze interesse was gewekt door de botensloperij. Met de pendelboot van het Zuiderzeemuseum werden we vlakbij de sloperij afgezet. Eigenaar Bram van der Pijll ontving ons, en begon met een inleiding, vol met onthutsende cijfers en statistieken over de hoeveelheid boten dat staat weg te kwijnen – zijn aanvoer voor de komende jaren zit wel goed… Brams streven is om met zijn sloopwerk zo hoog mogelijk op de ‘ladder van Lansink’ uit te komen. Dus door zo veel mogelijk te hergebruiken en te recyclen, en zo min mogelijk te storten of te verbranden. Vooral de nieuwe toepassing met oud polyester, die na vele jaren onderzoek en overleg en in samenwerking met Hogeschool Windesheim is ontwikkeld, sprak tot de verbeelding. En nadat hij met zijn kraan een bootje had vermorzeld, mochten we ook zelf nog aan de slag, en proberen zo veel mogelijk te sorteren op herbruikbare onderdelen.

Vermorzelen bij Het Harpje

Omdat we via de federatie PolyClassics al eens bij Ventis waren geweest, zijn wij met de pendelboot naar het Zuiderzeemuseum gegaan – ook een aanrader! Vanaf half vijf waren we welkom in restaurant MEER Enkhuizen voor de borrel en het diner. En natuurlijk de prijsuitreiking! Ons vermoeden bleek inderdaad te kloppen. Het was ons niet gelukt om Ernst en Anja met hun ijzeren Trintel op voldoende achterstand te zetten. Na verrekening van de handicaps bleken zij zelfs overall eerste te zijn geworden.

Prijs voor de overall eerste!

Een fantastische prestatie voor een Classic! (Toch ironisch dat we onze eigen concurrentie hebben geïntroduceerd bij de TVK… We hadden toch moeten gijpen! Hahaha). Ook de bemanningen van de Double Dutch en de Sangha, en alle andere prijswinnaars (*) van harte gefeliciteerd! Goed gedaan!

De dag daarna, op zondag, zat het er helaas alweer op. Vertrek op eigen gelegenheid, en met bijna geen wind – dus heel veel insecten – over het IJsselmeer, terug naar Stavoren. Gelukkig begon het in Friesland weer volop te waaien en konden we tot het laatste slootje onder zeil terug naar Sneek. Onderwijl nagenietend van een fantastisch weekend, met dank aan een geweldige organisatie!

Wouter Ernst en Ad Kamsma

(*) Alle uitslagen: