We liggen te wachten in Dielette om Cap de la Hague over te steken, juist getij enz., en denk ik terug aan die dag in Scheveningen. We waren vertrokken in onze thuishaven Blankenberge met 2 boten, samenkomst in Scheveningen waar nog een vijftal boten bijkwamen, o.a. onze voorzitter. Een schitterende dag, ineens hoorden we roepen vanop de kade, Dirk, Dirk! Bleek dat vrienden die op we op wereldreis waanden daar aan de waterkant liepen. We dachten dat ze op Aruba waren. Een onverwachte gebeurtenis had ze naar Nederland teruggebracht. De schipper zijn zus lag hier in het ziekenhuis. Wat is de wereld toch klein dachten we. Later gingen we met gans de bende gezellig op restaurant. Toen we terug op de boot kwamen was het al donker. Tot onze verbijstering stapten we in een grote plas. Ik had al gezien dat ons bijbootje wel heel laag hing. Direct pompen of verzuipen, alle hens aan dek. We wisselden af, maar niets hielp. Het water kwam vlugger dan er gepompt werd. Dan maar de KNRM gebeld. In 15 minuten waren ze daar. Pompen,  pompen , met alle macht. De voorzitter zei dat ze met 34 man waren (KNRM, Brandweer, Politie, plaatselijke pers en hulpvaardige medezeilers. Red.). De oplossing was zo vlug mogelijk uit het water om de oorzaak te vinden. Ondertussen was het al middernacht. De oorzaak was vlug gevonden, een bout was losgekomen. Oorzaak, elektrolyse. In een kwartiertje was de bout vervangen en het probleem opgelost. De volgende dag vertrok de vloot richting Lelystad. We bleven achter om de boel op te kuisen. Het zwaarst had de startmotor geleden, dus die moest vervangen worden. Nog een dag later in volle vaart in een trek naar Lelystad.   En nu liggen we hier dus vredig te dobberen. Een mooie zeiltocht die ons de Normandische en Bretonse kust liet zien. Na Guernsey tot Lézardieux was het tijd om weer richting Belgische kust te varen. Ons bootje liet ons nooit meer in de steek, we hebben zelfs companie van een familie dolfijnen gehad. Overal hoorden we, quel beau bateau!

Dirk Hertecant